کلیات انواع رده بندی دیتاسنتر :
Tier1:
دراین رده هیچگونه Redundancy حتی برای عوامل پیش بینی شده وجود ندارد و آبروی مدیر دیتاسنتر همیشه در خطر است چراکه برای یک تعمیر ساده باید تجهیزات خاموش شوند و سرویس دهی مختل شود .در این رده ، سیستم توزیع برق و سیستم تهویه وجود دارد اما ممکن است کف کاذب یا برق اضطراری ، ژنراتور سقف کاذب یا علیق ها موجود نباشد.
Tier2 :
نسبت به رده 1 اندکی بهتر شده یعنی تجهیزات برق و سرمایش دارای Redundancy هستند اما منبع تغذیه برق آنها از یک مسیر هست که طبیعتاً اگر آن مسیر قطع شود دیتاسنتر با مشکل مواجه میشود و این روش فقط برای تعمیرات و سرویس تجهیزات کاربرد دارد.
از این رده به بالا وجود کف کاذب ، برق اضطراری و ژنراتور جزء الزامات یک دیتاسنتر محسوب میشود.
Redundancy از نوع N+1 خواهد بود.
Tier3:
در این رده از چند مسیر برق برای تغذیه تجهیزات و سرمایش استفاده شده اما یک مسیر برق همیشه غیرفعال و آماده برای کار است.
Redundancy از نوع 2N می باشد.
قابلیت بکارگیری 24 ساعته را داشته و همچنین قابلیت ارتقاء به رده 4 را نیز دارد.
Tier4:
- Redundancy از نوع 2(N+1) را دارد.
- به هیچ عنوان قطعی ندارد.
- از مسیرهای چندگانه برای توزیع برق و سرمایش استفاده میشود و حداقل 2 مسیر آن فعال است.
- حداقل از 2 مسیر برق اضطراری جدا برای تجهیزات استفاده میشود.
- سرورها از 2 پاور استفاده میکنند.
- در مورد سوویچ ها که تک پاور هستند باید از حداقل یک سوییچ مضاف با استفاده از پروتکل های STP استفاده گردد.
- از بالاترین تکنولوژی های روز مثل Raid و CPU Clustering استفاده میشود.
Tiering از منظر ارتباطات راه دور (Telecommunications) :
Tier 1 :
ارتباطات راه دور یا اینترنت افزونگی ندارد. مسیر کابل ها وارد یک اتاق بنام Entrance Room میشود.
در این رده فقط از یک سرویس دهنده استفاده میشود درنتیجه کلیه مشکلات سرویس دهنده (مثل آتش سوزی ،قطعی برق و …)برای دیتاسنتر هم دردسر ساز خواهد شد.علاوه بر آن اتفاقات غیر منتظره سمت دیتاسنتر نیز باعث قطع سرویس دهی خواهد شد.
در کل در این رده بجای افزونگی تجهیزات ، دیتاسنتر افزونگی مشکلات دارد.
پیشنیاز این رده شماره گذاری ، مستند سازی و لیبل زدن تمامی کابل ها و مسیرها ها بر اساس استاندارد میباشد.
Tier 2 :
- تجهیزات اکتیو همگی داری افزونگی خواهند بود.
- کابل کشی های بین تجهیزات باید افزونگی داشته باشد.
- مسیر کابل کشی های پشتیبان باید جدا باشد.
- از توپولوژی star استفاده شود.
- مستند سازی و شماره گذاری در این رده باید انجام شود.
- ارتباطات راه دور و یا اینترنت دیتاسنتر باید از 2 سرویس دهنده جداگانه باشد .این ارتباطات باید وارد Entrance Room شده که البته با فاصله حداقل 20 متری یکدیگر باشند یا در دو کنج اتاق باشند.
مشکلات این رده :
- اتاق Entrance Room از یک منبع برق و سرمایش استفاده میکند و قطعی منبع برق در سرویس دهی اختلال ایجاد میکند.
- چون از یک Entrance Room استفاده شده درصورت بروز حوادث غیر پیش بینی شده یا آتش سوزی ، قطع برق و … در این اتاق سرویس دهی قطع میگردد.
Tier 3 :
- الزامات رده قبلی باید رعایت گردد.
- وجود 2 اتاق ER به فاصله حداقل 20 متر یا در دو ضلع مخالف دیتاسنتر که توسط دیوار از یکدیگر کاملا جدا شده باشند الزامیست .همچنین برای این اتاق ها باید دو منبع برق جداگانه از دو فاز جداگانه ، سیستم سرمایش جداگانه ، اطفاحریق در نظر گرفته شود .
- مسیر اضافه بین این اتاق ها به بخش های مهم دیتاسنتر مثل MDA و HDA وجود داشته باشد.
- مشکلات این رده :
- هرگونه اتفاقات پیش بینی نشده در MDA یا HDA باعث اختلال در سرویس دهی خواهد شد.
Tier 4 :
- الزامات رده قبلی رعایت گردد.
- کلیه کابل کشی ها باید افزونگی داشته و از دو مسیر جداگانه عبور کنند.
- مسیرها باید از سینی داکت یا کاندوئیت ایجاد شوند و درب دار باشند.
- پشتیبانگیری منظم انجام شود.
- باید دارای یک MDA اصلی و یک MDA پشتیبان در 2 ضلع مخالف دیتاسنتر با فاصله حداقل 20 متر که هرکدام برق ، سرمایش ، اطفا حریق جداگانه و از منابع مختلف دارند باشد.بین این دو MDA باید مسیرارتباطی موجود باشد.این شیوه برای فضاهای بزرگ اجباری است اما اجرای آن در فضای کم منطقی نیست.
- وجود 2 HDA نیز در این رده بایددیده شود .آن هم مانند MDA باید در دو ضلع مخالف بوده و باید به MDAها کابلکشی جداگانه داشته باشد.
- کابل کشی بین HDA و دیتاسنتر باید ایجاد گردد
- کابل کشی افزونه در HDA انتخابی است.
آنچه بعنوان Single Point Of Failure در این رده شناخته میشود:
- نداشتن MDA پشتیبان
- نداشتن کابل کشی افزونه در HDA
